Ik wil niet meer onzichtbaar zijn

Autisme in de allochtone cultuur in Nederland Genomineerd voor de Langeveldprijs 2011! Ik ben niet beleefd zoals andere Turkse meisjes, maar flap alles er zomaar uit. Dit wordt niet op prijs gesteld. Van Turkse meisjes wordt verwacht dat ze, ook als ze ergens op bezoek gaan, opruimen en thee brengen. Ook zit mijn familie, met name mijn oma, mij steeds te pushen bij het binnenkomen de nodige beleefdheidswoorden uit te spreken. Dit proberen ze al vanaf mijn jongste jaren maar ik vind het niets. Die woorden komen gewoon niet uit mijn mond. Mijn moeder schaamt zich daardoor vaak voor mij en zegt dat ik mij gedraag als een kind.  Uit: Ik wil niet meer onzichtbaar zijn In dit openhartige boek vertelt Birsen haar levensverhaal. Een leven met autisme in een allochtone cultuur in Nederland. Hoewel haar liefdevolle en zorgzame ouders er alles aan doen om Birsen aansluiting te laten vinden met leeftijdsgenootjes en familieleden, is er in de omgeving vooral onbegrip over haar autisme (otizmin het Turks). Met genoeg bidden en meer tussen de mensen komen, zou het probleem vanzelf opgelost worden. In allochtone culturen is weinig bekend over de diverse vormen in het autismespectrum, zoals het syndroom van Asperger en PDD-NOS. Daar wil Birsen verandering in brengen. Zo geeft zij de jongvolwassen allochtoon met autisme een stem. Dit boek is verschenen in samenwerking met de Nederlandse Vereniging voor Autisme. De NVA heeft het aanvullende hoofdstuk verzorgd over autisme in de allochtone cultuur bedoeld voor leerkrachten, ouders en hulpverleners.