Google+ Autisme, wat nu..?: maart 2012

zaterdag 31 maart 2012

Theory of Mind (ToM) en Sociale Vaardigheden

Kinderen en jongeren met een autisme spectrumstoornis zoeken weinig contact met hun omgeving of doen dat op een aparte manier; ze praten weinig of leggen juist een sterk beslag op anderen. Niemand met een autisme spectrumstoornis is hetzelfde, maar de problemen in de communicatie hebben zij allemaal. Het methodisch aanleren van sociale vaardigheden kan autistische kinderen en jongeren helpen om makkelijker contacten te leggen en te behouden.

Wat kunnen we met de sociale vaardigheidstraining bereiken?
We kunnen jongeren met een autisme spectrumstoornis helpen om hun sociale vaardigheden te vergroten. Zo kunnen we hen helpen:

  • om hun gevoelens te leren uiten, zoals boosheid, blijdschap en verdriet.
  • om zelfstandig en zelfredzaam te zijn.
  • om initiatieven in de buitenwereld te nemen.
  • om sociale vaardigheden te leren om contacten te leggen en vast te houden. (Denk aan een praatje maken, medeleven tonen, voor jezelf opkomen en kritiek ontvangen).
  • om hun eigen (on)mogelijkheden te leren kennen.

Het belangrijkste aspect van de meeste educatieve benaderingen van autisme en aanverwanten is het aanleren van sociale vaardigheden. Hierbij wordt soms gebruikgemaakt van rollenspel of toneeltherapie, maar dat is niet voor alle kinderen met autisme even geschikt.

In andere gevallen worden sociale vaardigheden op een meer didactische manier benaderd en ligt de nadruk op het aanleren van afzonderlijke elementen van sociaal gedrag (zoals oogcontact, niet te dicht bij anderen gaan staan, of niet te hard praten) of bepaalde omgangsregels (zoals de deur openhouden voor anderen, hoe lang je de telefoon moet laten overgaan als er niet meteen iemand opneemt, of hoe je reageert als iemand je een cadeautje geeft).

Deze aanpak kan heel effectief zijn, maar de kans bestaat dat iemand met autisme de sociale vaardigheden op een rigide manier gaat gebruiken, omdat het nu eenmaal erg moeilijk is om de regels zo uit te leggen dat alle mogelijke situaties erdoor worden gedekt.

Verder wordt geregeld gebruikgemaakt van de populaire Social Stories (Sociale Verhalen) van Carol Gray. Deze methode werkt met beschrijvingen van alledaagse sociale situaties en sociale scripts, waarmee het kind leert wat het in verschillende situaties kan verwachten en hoe het dan kan reageren.

Een andere benadering is meer gericht op leren over mentale toestanden (opvattingen, gedachten, bedoelingen, verlangens en emoties) om "Theory of Mind" (vaak afgekort tot ToM) of "mindreading-vaardigheden" te ontwikkelen.

Voor het leren herkennen van emoties, een specifieke mindreading-vaardigheid, is ook educatieve software ontwikkeld. Namelijk de dvd Mind Reading (www.jkp.com/mindreading). Dit is een elektronische encyclopedie van de verschillende manieren waarop mensen emoties kunnen laten zien. Voor jonge kinderen is een vergelijkbare dvd ontwikkeld, getiteld The Transporters (www.transporters.tv).



vrijdag 30 maart 2012

NOS Nieuws - Autisme VS sterk toegenomen (excuseer de beeldspraak)

Onzin natuurlijk, deze schreeuwerige kop op NOS-Nieuws..!
(Gelukkig is de inhoud van het artikel wat genuanceerder).

Het aantal mensen met autisme is helemaal niet toegenomen. Het zijn de eisen die de moderne maatschappij aan haar mensen stelt die almaar toenemen. Prestatiedwang, kwalificatie-eisen, individualisering, overprikkeling door media, computer, billboards, TV, mobiele telefonie enz. enz.

Mensen met autisme (en niet alleen hen) komen daardoor eerder in de problemen, of vallen op door afwijkend gedrag. Ondanks verregaande "globalisering" is "anders" zijn (in toenemende mate) nog steeds "not done"...

Daarnaast is de diagnostiek sterk verbeterd, waardoor er vaker en eerder kan worden vastgesteld dat mensen een vorm van autisme hebben.

Ondertussen roepen politici dat we af zouden willen van het zogenaamd willekeurig opplakken van "labels" en de "medicalisering" van onze jeugd.

Heren en dames politici! Door her draaiend houden van de "economie" meer en meer als hoogste en enige maatschappelijke waarde te propageren en normstelling op vrijwel alle andere gebieden langs de maatlat van het bruto nationaal product te leggen, creëert u deze situatie natuurlijk helemaal zelf..!

U, als "wijze" en "verstandige" afvaardiging van ons "gewone" mensen zou zich dat als geen ander moeten kunnen realiseren en in plaats van het najagen van persoonlijke ambities en groot-industriële en partij-politieke belangen, zou u moeten opkomen voor het belang van degenen die u als afvaardiging hebben verkozen.

Namelijk de samenleving als geheel..!

Zo niet, dan is de kans groot dat u zich op den duur, door uw eigen "afwijkend" gedrag buiten die samenleving plaatst die u pretendeert te vertegenwoordigen en waaraan u als "de politiek" uw bestaansrecht meent te ontlenen.

Waarmee u zich tegelijk aan het risico blootstelt om "zomaar" het "label"  of de "medicaliserende diagnose" opgeplakt te kunnen krijgen van "pathologisch leugenaar", "zakkenvuller", en/of "antisociale- of narcistische persoonlijkheidsstoornis"..!

Wij groeten u..!


NOS Nieuws - Autisme VS sterk toegenomen

zaterdag 24 maart 2012

Mijn vriend Henry

Dale Gardner is nog een baby als zijn ouders zich realiseren dat er iets niet klopt. Na een eindeloze tocht langs artsen en specialisten wordt de diagnose gesteld: Dale is autistisch. Zijn moeder Nuala is vastbesloten om hem een zo normaal mogelijk leven te geven, maar alle pogingen om Dale uit zijn wereld van obsessieve behandelingen, driftbuien en geweldadigheden te bevrijden zijn tevergeefs.

Alles verandert als Henry, een golden-retrieverpuppy, in huis komt. De bijzondere band en toewijding die al snel ontstaat tussen de jongen en zijn hond helpen Nuala en Jamie Gardner een doorbraak in de ontwikkeling van hun zoon tot stand te brengen.

Mijn vriend Henry is het ontroerende en fascinerende verhaal van een zorgzame en begaafde hond die een klein jongetje leert omgaan met autisme.

Blblion Recensie
Negentien jaar na de geboorte van haar autistische zoon Dale beschrijft de auteur, psychiatrisch verpleegkundige in Groot-Brittanie, haar en zijn strijd voor een volwaardige positie in de maatschappij. Het is echter vooral een ontroerende beschrijving van de genegenheid die ontstaat tussen haar zoon en zijn Golden Retriever. Reeds als puppy ontstaat er een ijzersterke band tussen de twee die naarmate de tijd verstrijkt alleen maar toeneemt.

De auteur beschrijft haar bezoeken aan allerlei specialisten, eerst voor haar zoon en later ook voor haar dochtertje. Niemand heeft echter meer invloed dan Henry, de hond met de lieve ogen. Als hij tenslotte oud en uitgeput een spuitje krijgt, sluit Dale een nieuwe puppy, Henry junior, in zijn hart.

Een vlot geschreven boek dat niet alleen in vakantietijd een breed publiek zal trekken, maar wellicht ook leerkrachten, opvoeders en ouders zal stimuleren tot effectief overleg. Een deel van de verkoopopbrengst komt ten goede van het Autismefonds. Met enkele afbeeldingen in zwart-wit; normale druk.

woensdag 21 maart 2012

Het Centrum voor Consultatie en Expertise (CCE)

http://www.cce.nl/
Het CCE start een consultatie als er ernstige zorgen zijn over de kwaliteit van leven van een cliënt.

Soms dreigt iemand tussen wal en schip te vallen:
Hij of zij heeft ingewikkelde medische en/of psychiatrische problemen;
Hij of zij vertoont ernstig probleemgedrag;
Toekomstperspectief lijkt te ontbreken.

Het CCE komt alleen in actie als een probleem vanuit de reguliere (gebruikelijke) zorg niet kan worden opgelost.

Geen kosten
We werken aanvullend op de zorg die bijvoorbeeld instellingen of ouders bieden. Zij kunnen het CCE bij ingewikkelde problemen ook om een second opinion vragen: een tweede mening over een bestaand zorgplan. Aan onze consultaties zijn voor cliënten en zorginstellingen geen kosten verbonden.

Multidisciplinair
Juist omdat het CCE zich uitsluitend bezighoudt met complexe problemen, worden deze multidisciplinair benaderd: vanuit verschillende invalshoeken en specialismen. Ook factoren in de fysieke en sociale omgeving van de cliënt kunnen immers een rol spelen.

Een praktijkvoorbeeld:
Bas is een achtjarige grote jongen die autistisch is, een verstandelijke beperking heeft en misschien ADHD. Hij woont in een behandelcentrum voor mensen met een licht verstandelijke beperking met een psychiatrische stoornis. Dit ter voorbereiding op een nieuwe school, die na heel veel strubbelingen eindelijk voor hem is gevonden.

Toen Bas nog op de peuterspeelzaal zat, ging het eigenlijk heel goed met hem. Bas heeft een makkelijke juf van wie hij niet in de kring hoeft te zitten. Op de basisschool wordt het moeilijker. Op de eerste wendag slaat hij zijn klasgenootjes en maakt hij spullen stuk. Vanwege zijn gedrag krijgt Bas Ritalin. Door zijn autisme werkt dit echter geheel averechts en wordt hij erg agressief.

Bas zit uiteindelijk nog geen half jaar in het ‘normale’ onderwijs. Vervolgens gaat hij naar een centrum voor in ontwikkeling bedreigde kleuters (IOBK). Maar ook daar gaat het fout. Zijn docenten benaderen hem als elk ander kind. Dat werkt niet bij Bas: hij weet niet na één standje dat hij iets niet mag doen. Met vijf jaar wordt Bas voor drie maanden opgenomen in de jeugdpsychiatrie. De testresultaten wijzen op autisme, ADHD en een verstandelijke beperking.

Wanneer Bas zeven is, moet hij naar een andere school. Het advies is speciaal basisonderwijs (SBO). Maar door Bas’ autisme wil geen school hem hebben. Te lastig. Uiteindelijk komen ze in september 2001 bij het Pedologisch Instituut (pedologie is de studie en behandeling van psychisch gestoorde kinderen). Bas heeft het naar zijn zin op het Pedologisch Instituut, vooral omdat hij de overhand heeft op zijn juf en klasgenootjes. Maar de juf vindt het te zwaar. De problemen blijven Bas en zijn ouders achtervolgen. Zijn aanwezigheid wordt al snel ingeperkt tot twee dagen in de week. De overige dagen gaat hij naar een particulier dagcentrum voor individuele begeleiding. In het dagcentrum gaat het wat begeleiding betreft een stuk beter. Met een groep van vier kinderen en twee begeleiders is het bijna een een-op-een-situatie. Maar Bas wil leren en dat gebeurt niet op de dagbesteding.

Behandeldoelen
De ouders van Bas weten niet meer waar ze een geschikt plekje voor hun zoon kunnen vinden waar hij kan leren zonder dat zijn gedrag moeilijkheden geeft. Voor hulp schakelen ze het CCE in. Gezamenlijk wordt een nieuwe optie gevonden: een observatieklas bij een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen (ZMOK). Maar deze school wil Bas pas aannemen wanneer hij is behandeld.

Sinds enkele maanden woont Bas in een behandelcentrum voor licht verstandelijk gehandicapten met een psychiatrische stoornis. Hij is inmiddels ook al drie keer op vrijdag op de ZMOK-school geweest. Het schoolproces wordt elke keer een beetje opgebouwd. In kleine klassen worden de leerlingen klaargestoomd voor het speciaal basisonderwijs. De bedoeling is dat Bas een jaar in de observatieklas zit en daarna écht naar de ZMOK-school gaat. Als het goed gaat, kan hij daarna naar een ZMOK-school in zijn eigen woonplaats.

Nieuwe mogelijkheden
De school heeft er alle vertrouwen in. Ze zijn aanwezig bij de besprekingen met het behandelcentrum waar Bas woont, om de overplaatsing zo soepel mogelijk te laten verlopen. Binnenkort mag Bas ook weer thuis komen wonen.

Het CCE helpt onder andere mensen met autisme. Om privacyredenen komen namen niet overeen met de werkelijkheid.


Website van het CCE

zondag 18 maart 2012

My Name is Khan

Ontdek een van de mooiste recente films uit India! My Name is Khan is een spannende en romantische film met schitterend acteerwerk van de beste Bollywoodacteurs: Shahrukh Khan en Kajol Devgan.

Het verhaal
De islamitische Rizvan Khan uit India trekt met zijn vrouw Mandira naar San Francisco om daar te gaan wonen. Rizvan lijdt aan het aspergersyndroom, een lichte vorm van autisme. De gebeurtenissen van 11 september 2001 veranderen zijn leven drastisch: zijn handicap maakt hem verdacht en plotseling wordt hij als terrorist beschouwd. Hij zal moeten vechten om zijn onschuld te bewijzen en de liefde van zijn leven terug te vinden.

My Name is Khan vertelt een ontroerend verhaal over identiteit, verdraagzaamheid en de kracht van de liefde.

Sterren van Bollywood
My Name is Khan is de tweede duurste Bollywoodfilm ooit, na Blue. Wereldwijd heeft de film bij zijn release tal van boxofficerecords gebroken. De dvd-release in thuisland India, die de wereldwijde lancering met twee maanden vooraf is gegaan, is met een omzet van meer dan 23 miljoen dollar in negen weken een gigantisch succes.

Shahrukh Khan behoort tot de absolute top van Bollywood. Voor zijn talent geniet hij net als zijn tegenspeelster Kajol Devgan wereldwijd erkenning. Newsweek plaatste hem in 2008 bij de vijftig meest invloedrijke mensen ter wereld. Wassenbeeldenmuseum Madame Tussaud plaatste zijn beeld in Londen en Parijs en Frankrijk nam hem op in de 'Ordre des Arts et des Lettres'.

Kajol Devgan speelde al aan de zijde van Khan in het begin van de jaren negentig en ze is wellicht de populairste actrice van India. Ze won verschillende Filmfair Awards, de hoogste onderscheiding in de wereld van de Hindi film.

Moslim na 11 september
Wie er de biografie van Khan op naslaat, zal merken dat de doorleefde vertolking van de acteur geen toeval is. Khan, een gelovig moslim, stamt uit een moslimgezin van New Dehli, maar hij is getrouwd met een hindoevrouw volgens een traditionele hindoeceremonie. Hun kinderen worden in beide godsdiensten opgevoed.

Regie en soundtrack
De regie is van de hand van Karan Johar (Kurbaan, Kabhi Alvida Naa Kehna), een goede vriend van Shahrukh Kahn. In het eerste meiweekend van 2010 was de regisseur in New York om de release van My Name is Khan in de internationale markten te ondersteunen. Johar zorgde onder meer voor een strakkere en snellere montage.

De soundtrack van de film is bijzonder sterk, met een aantrekkelijke mix van Westerse en Indiase elementen. Deze film heeft alles om wereldwijd sterk door te breken.


woensdag 14 maart 2012

Bevriend met Bram of met een autist

Bram heeft vijf vrienden, maar die zijn niet zoals hij.

Zij hebben geen autisme! Zijn vrienden hebben nooit beseft hoe totaal anders iemand zijn omgeving kan ervaren en vertalen. Soms is dat moeilijk en soms is het wel handig. Bram heeft namelijk een geheel andere kijk op de wereld. Dit is ook te zien aan zijn mysterieuze notitieboekje.Bram is helemaal niet nieuwsgierig naar waar het geld vandaan komt om auto"s te pimpen of de avonturen hieromheen, maar zijn vrienden wel!

Bram Tuienveld is 12 jaar, zit op een speciale school, neemt alles letterlijk maar is niet achterlijk; hij is autistisch. Soms is hij te vinden bij de vrienden van zijn oudere broer die (met gestolen onderdelen) hun auto's pimpen. Bram komt in de problemen als door zijn fotografisch geheugen en door zijn aantekeningen in een notitieboekje de vriendenclub van zijn broer door de politie wordt opgepakt. Kort daarna moet Bram een van zijn eigen vrienden missen als die wordt aangereden bij een illegale straatrace.

Een boek dat goed en realistisch weergeeft hoe een autistisch kind reageert, hoe hij leeft in zijn wereld en hoe belangrijk structuur is. Het verhaal heeft korte zinnen en korte hoofdstukken. De auteur schrijft uit ervaring, want ze is zelf moeder van twee jongens die een vorm van autisme hebben. Een boek dat jongeren meer inzicht geeft in de leefwereld van iemand die autistisch is. Vanaf ca. 12 jaar.

zaterdag 10 maart 2012

“Autisme & Eigen Kracht” van start in Overijssel

Op 8 maart 2012 organiseerde het samenwerkingsverband autismehulpverlening Overijssel een kick off bijeenkomst over Autisme & Eigen Kracht (AEK). Ervaringsdeskundigen inspireerden door te vertellen over de betekenis die zij zelf geven aan Eigen Kracht in hun leven. Het visiedocument “visie en activiteiten samenwerkingsverband autismehulpverlening Overijssel 2012 en 2013” werd uitgereikt aan de 130 aanwezigen. Onder hen mensen met autisme, ervaringsdeskundigen en professionals.

Zowel mensen met autisme als professionals kwamen tot één conclusie: professionele hulp dient aanvullend te zijn op wat familie en leden van het sociale netwerk aan ondersteuning kunnen bieden. Eigen Kracht conferenties (aanmelden via 06 - 13 65 23 62, of Overijssel@eigen-kracht.nl ) kunnen een waardevol hulpmiddel zijn in dit proces om tot één plan te komen. De komende twee jaar wordt hier meer ervaring mee opgedaan.

Autisme & Eigen Kracht is een project waarmee het samenwerkingsverband autisme Overijssel in 2012 en 2013 aan de slag gaat. Met subsidie van de provincie Overijssel. Eén van de doelen van Autisme & Eigen Kracht is cliënten te ondersteunen bij het versterken van de regie over eigen leven. Diverse convenantpartijen zijn hier al jaren mee aan de slag. Zo werken Ambiq, Vitree, BJzO, MEE Twente en MEE IJsseloevers vanuit de visie dat de regie van hulpverlening en ondersteuning bij de cliënt en zijn netwerk ligt.

Standaard worden Eigen Kracht conferenties ingezet voorafgaand aan / gecombineerd met hulpverleningstraject. Ook Jarabee, Trias en LSG-Rentray werken met de visie “een netwerkplan is leidend voor de hulpverlening”. In 2012 en 2013 gaan ook de overige Overijsselse convenantpartijen verkennen hoe zij Eigen Kracht in hun primaire proces een plek kunnen geven. Ook krijgt Eigen Kracht een plaats binnen de huidige multidisciplinaire autisme consultteams en gaat men aan de slag met de projecten levenscoach, zorg en onderwijs en arbeid en dagbesteding. Overijssel bevindt zich in de luxe situatie dat de Provincie Overijssel het graag mogelijk maakt dat burgers met een hulpvraag hun eigen besluitvormingsproces inrichten om tot de invulling van hulp te komen. De provincie faciliteert dan ook Eigen Kracht conferenties.

Bron: Samenwerkingsverband Autismehulpverlening Overijssel

Download hier het programma
Download hier het visiedocument
Download hier de openingspresentatie
Download hier het persbericht

woensdag 7 maart 2012

Dag vreemde man

over partners met autisme

Moeders van kinderen met autisme hebben het lang geleden ook moeten horen: ze waren autoritair, dominant, te koel of te toegeeflijk. Pas sinds een jaar of twintig begrijpen we dat autisme in de hersenen zit. Het is niet de schuld van de moeder.

Vrouwen en mannen die een partner met autisme hebben, vinden stilaan ook gehoor. Het heeft lang geduurd: ook zij waren eerst autoritair, dominant en koel. Met mondjesmaat dringt nu het besef door dat normaalbegaafde kinderen met autisme er net als anderen van dromen ooit een intieme relatie aan te gaan. Is dat haalbaar?

In dit boek doen vrouwen en mannen van partners met autisme hun verhaal. "De partners in dit boek zijn niet bedrogen door hun man of vrouw maar door het autisme." - Peter Vermeulen, auteur, gezinspedagoog en autismedeskundige bij de Vlaamse Dienst Autisme, in zijn Voorwoord.

Pas sinds een jaar of twintig is bekend dat autisme in de hersenen zit en kunnen ouders en partners van autisten op enig begrip rekenen. In dit boek wordt getracht aan de hand van elf interviews met partners en zeven hoofdstukken met deskundig commentaar, een beeld te geven van wat de afwijking inhoudt en welke uitwerking zij heeft op een relatie. Omschrijven hoe autisme zich uit bij volwassenen, blijkt erg moeilijk, zelfs voor partners. De kenmerken die worden genoemd, komen ook bij 'normale' mensen voor, alleen niet in dezelfde mate en niet allemaal tegelijk.

Een intieme relatie met een autist hebben, lijkt een onmogelijke opgave. De autist is sterk op zichzelf gericht en de partner moet een enorm incasseringsvermogen hebben en voor de autist en de eventuele kinderen zorgen.

Paperback met voorwoord, inleiding en nuttige adressen. De auteur is journalist en houdt zich bezig met sociale en maatschappelijke thema's. Dit boek geeft inzicht in de problematiek en kan ervaringsdeskundigen een hart onder de riem steken. Een duidelijker omschrijving van het begrip 'autist' was nuttig geweest.

zondag 4 maart 2012

Vaccinaties zijn geen oorzaak van autisme..!

Één van de hardnekkigste en vooral ook één van de gevaarlijkste mythen rondom autisme is wel het verhaal dat autisme veroorzaakt zou kunnen worden door vaccinaties tegen verschillende (kinder)ziekten. 

Vaccinaties niet oorzaak autisme

Zie voor meer informatie ook de artikelen: Valse Profeten en: De BMR-prik, autisme en de isotherapeut



Een werkplek met Autisme..?

Het volgen van een opleiding in het regulier onderwijs brengt voor iemand met Asperger, PDD-NOS, ADHD enz al genoeg problemen met zich mee. Terwijl je als ouder van kinderen met deze vormen van autisme toch regelmatig bij je zelf denkt "hoe is het toch mogelijk dat ze op school geen duidelijke structuur kunnen of willen aanbrengen in de lessen" Het is mij als ouder van 2 jongens met ASS in al die jaren dat ze naar school gaan/gingen niet gelukt structurele aanpassingen doorgevoerd te krijgen. Natuurlijk zijn er individuele leerkrachten die begrijpen wat autisme is en bereid zijn zich aan te passen, maar dit geldt echter niet voor de overgrote meerderheid, helaas!

Een volgende stap in het leven van mijn zoon is, met zijn minimale kwalificatie op zak (volledig teleurgesteld in het Nederlands onderwijssysteem) werk zoeken. Deze onderneming is zo mogelijk een nog grotere slangenkuil dan het Nederland Onderwijs doorlopen...

Immers mensen met autisme hebben wel degelijk talenten, kennis, vaardigheden waar in het bedrijfsleven gebruik van gemaakt zou kunnen (lees: moeten) worden. Het is vele werkgevers echter te veel moeite en dus niet rendabel genoeg, om de werkomgeving van mensen met autisme zodanig aan te passen dat de volledige capaciteit van de werknemer met autisme benut kan worden. Dit leidt maar al te vaak tot situaties waarin de medewerker met autisme de sociale, hiërarchische, situatie op de werkvloer niet meer begrijpt en dus onaangepast gedrag gaat vertonen. Met als enig doel de situatie weer dus danig te vormen dat hij het zelf weer snapt. Dit op zijn beurt wordt vaak weer niet geaccepteerd door de overige werknemers. Ik hoef hier natuurlijk niet uit te leggen dat tot de nodige problemen zal leiden.

Toch zijn de "problemen" ook hier net zo eenvoudig op te lossen, of eigenlijk te voorkomen, als op school.
Van tevoren de directe omgeving informeren over wat autisme is, wat dat betekent voor de (nieuwe) medewerker met autisme en hoe hier in de dagelijkse omgang mee omgegaan kan/moet worden is prioriteit nummer 1. Hier zie je echter maar al te vaak al direct de "problemen" ontstaan, die cirkel van informatie verstrekking vind men vaak niet nodig. Maar al te vaak gaat men er vanuit dat dit zichzelf wel zal oplossen als er werkelijk "problemen" blijken te ontstaan. Dit moment is echter te laat om stap één uit te voeren, immers er hebben zich in de brein van de medewerker met autisme al patronen ontwikkeld die heel erg moeilijk te veranderen zullen zijn.

Al deze theorie wetend heb ik mijn zoon ruim 10 maanden voor zijn 18e verjaardag aangemeld bij het UWV voor ondersteuning vanuit de WAJONG regeling. Gezien onze ervaringen in het MBO, waar men zich op de borst klopt vanwege de werkgevers mentaliteit tegenover de leerlingen, hadden wij weinig hoop op het vinden en behouden van een baan waar in mijn zoon zich langere tijd prettig zou kunnen voelen.

Zijn interesse in ICT is in 2 jaar tijd door voor autisme slecht onderwijs volledig de grond in geboord. Met zijn 2e interessegebied Muziek, in de breedste zin van het woord, willen we niet dat risico lopen. Bij een poging om zich in te schrijven bij een opleiding waar hij die interesse zou kunnen onderbouwen met theorie en techniek stranden al op zijn manier van zichzelf presenteren, die natuurlijk voor een groot deel door zijn autisme wordt bepaald.

Zaak dus om een gedegen "plan de campagne" op te zetten om hem een dag invulling te geven en op langere termijn wellicht toch nog weer een opleiding te kunnen laten volgen.

Na de schriftelijke aanmelding bij het UWV werden we al snel uitgenodigd voor een interview op het regiokantoor. Onze strategie om zijn therapeut naar dit gesprek mee te nemen heeft zijn vruchten afgeworpen. Met zijn drieën hebben we een dermate duidelijk beeld van mijn zoon achter kunnen laten bij zowel de arts als arbeidsdeskundige, en dat op vrij korte termijn, de conclusie van beide heren was, dat ondanks dat er in eerste instantie niet aan mijn zoon mankeert waardoor hij niet in staat zou kunnen zijn om te werken, hij dermate veel "last" van zijn autisme heeft dat het voor hem niet mogelijk is zelfstandig werk te zoeken en te behouden en dat hij dus geen basisinkomen voor zichzelf kan verwerven.

Je kunt je voorstellen dat ondanks dat dit weer een "etiket" is, wij als ouders toch zeer blij waren met deze uitspraken. Het verkrijgen van dit "etiket" heeft ook bij onze zoon een hoop rust gebracht. Na een voor hem zeer moeilijke periode op het MBO heeft hij deze afgesloten met een niveau 2 diploma en een Burn-Out. De hele zomer periode heeft hij nodig gehad hier weer een beetje van bij te komen. Inmiddels is het augustus en heeft onze zoon (met een "kruiwagentje" van moeders) een leuke vrijwilliger baan gevonden bij een Open Muziek Podium. Hier kan hij op voor hem prettig werktijden (middag avond en nacht) en tempo zich volledig storten op de technische aspecten van kleine concerten. Inmiddels heeft hij zelfs al weer een basiscursus geluidstechniek achter de rug.

Voor ons ouders is het nu zaak hem zijn gang te laten gaan, af en toe eens te luisteren of alles nog naar wens verloopt en vooral geen druk te leggen op het zoeken naar opleidingen die bij zijn interesses aansluiten. Het is hier een wankel evenwicht waarin van buiten af al genoeg prestatiedruk wordt uitgeoefend en wij als ouders eigenlijk de rol hebben om die druk zoveel mogelijk van hem af te leiden en aan te geven dat hij nog genoeg tijd heeft om beslissingen te nemen. Daarbij bewakend dat hij wel een "zinvolle" dagbesteding en -ritme heeft en houdt.


Binnen de regels van de WAJONG geldt zijn vrijwilligersbaan als werk, of liever, een nuttige bijdrage aan de maatschappij waar door hij het recht op een uitkering van 75% van het minimum jeugdloon behoudt. Een jobcoach zal voor de nodige ondersteuning zorgen en wellicht lukt het hem volgend schooljaar wel op een opleiding in te stromen waar hij theoretische onderbouwing krijgt aangeboden voor zijn huidige werkzaamheden / interesse.

Onze zoon is nu in ieder geval verzekerd van ondersteuning bij het zoeken en behouden van (betaald of onbetaald) werk. In de huidige situatie van bezuinigingen op allerlei sociale voorzieningen is het helemaal nog niet zeker dat er ook een uitkering gaat volgen, maar dat vinden we in eerste instantie minder van belang. Immers die ondersteuning is eigenlijk waar het om gaat, hiermee kunnen mogelijke werkgevers ondersteuning krijgen in het inzicht krijgen in wat autisme is en dat betekent hopelijk zicht op een werkplek.

De toekomst zal het ons leren...


Staking passend onderwijs 6 maart 2012 | Abvakabo FNV

Staking passend onderwijs 6 maart 2012 | Abvakabo FNV

zaterdag 3 maart 2012

Autisme verteld...

Sommige auteurs in dit boek hanteren de term Neurotypicals (NT'ers); dat is de afkorting van neurologically typical, het syndroom waarmee ze ons, 'normale' mensen benoemen. Een aantal mensen met autisme maakten de oefening om ons te beschrijven, net zoals wij hen, in termen van een aantal kenmerken die alleen bij zogenaamd normale mensen voorkomen.

'Neurotypicals denken bijvoorbeeld dat hun kijk op de wereld de enige echte is, ze kunnen moeilijk alleen zijn, zijn vaak intolerant tegenover minderheden, hebben het moeilijk om in een directe taal te communiceren en kunnen beter liegen en doen alsof dan mensen met autisme; er is momenteel geen genezing mogelijk. Maar, en dit is het goede nieuws, veel NT'ers hebben hun beperkingen leren compenseren en kunnen zo een normaal contact opbouwen met mensen met autisme.' Het is maar hoe je het bekijkt...

Het is de wens van de auteurs dat ze met hun boek een brug bouwen waarop mensen met en zonder autisme elkaar kunnen ontmoeten om er ieders eigenheid te ontdekken en van elkaars verwantschap te genieten.

Vanuit het oogpunt van de autisten biedt dit boek een beschrijving van hun beleving, hun plaats, de waardering die ze krijgen als mens in de samenleving met niet-autisten. Het gaat om tot voor kort en nu nog voor velen geheel onbekende ervaringen, meningen en interpretatie van kenmerken van autisten. Heel opvallend is de moeite met communicatie, waarin de autist rechtstreeks, zonder omwegen, niet paradoxaal, zonder verbloemingen spreekt en juist in de war geraakt van alle indirectheid. Daarnaast is ook de intiemere relatie moeilijk voor velen, omdat de emotionaliteit zo anders is, gebaseerd op andere waarnemingen.

De informatieverwerking door autisten en niet-autisten gebeurt heel verschillend. De autist verbijzondert doordat hij zo gedetailleerd waarneemt. De niet-autist veralgemeniseert.

Een wereld gaat open voor niet-autisten bij het lezen van deze verhalen. Het is een bijzonder goede bijdrage om elkaar beter te verstaan. De auteurs zijn autisten, de samenstelster en inleidster is moeder van een autist.

donderdag 1 maart 2012

Autisme en Hechting (Gehechtheid)

Hechting of gehechtheid is de affectieve band van een kind met een opvoeder met wie het kind regelmatig omgaat en aan wie het troost ontleent in tijden van angst en spanning.

Over gehechtheid is veel geschreven en er is ook al veel onderzocht. Hiervoor wil ik u verwijzen naar de diverse boeken en websites welke eenvoudig te vinden zijn door de trefwoorden 'gehechtheidstheorie', 'hechtingstheorie' 'gehechtheid', ‘hechting' ‘hechtingsproblemen' ‘hechtingsstoornis' te gebruiken.

Met het gegeven dat er zoveel geschreven en al onderzocht is en over de gehechtheid gesproken wordt, ontstaat er meteen ook een risico. Het risico dat te snel conclusies getrokken worden. Conclusies getrokken worden zonder dat er een diagnose is gesteld en een kind te snel 'gelabeld' wordt. Een goede diagnose laten stellen wanneer er een vermoeden is van gehechtheidsproblemen of anders, is wenselijk.

Hieronder leest u de percentages en een korte omschrijving die van toepassing zijn bij de vier vormen van gehechtheid. Het zijn percentages die een algemeen beeld geven en niet gericht zijn op bepaalde doelgroepen.

  • Veilige gehechtheid 60/70 %
  • Onveilig afwerend/ ambivalent gehecht 10 %
  • Onveilig gehecht 20 %
  • Gedesorganiseerd gehecht 15 %


Typen gehechtheidsrelaties
(citaat uit boek: Onveilig gehecht of een hechtingstoornis)

  • Type A: angstig-vermijdend gehecht. Het kind heeft geen vertrouwen in de beschikbaarheid van de hechtingsfiguur en probeert zo veel mogelijk contact te vermijden, zelfs als het stress ervaart. Het gevoel van veiligheid en geborgenheid wordt zoveel mogelijk bewerkstelligd door aandacht voor gehechtheid te vermijden en gevoelens te neutraliseren.
  • Type B: veilig gehecht. Het kind heeft vertrouwen in de beschikbaarheid van de hechtingsfiguur in tijden van stress en handhaaft het contact zolang het nog niet gerustgesteld is. Het is goed in staat de gehechtheidsfiguur te gebruiken om een gevoel van veiligheid en geborgenheid te bewerkstelligen.
  • Type C: angstig-afwerend/ambivalent gehecht. Het kind is onzeker (ambivalent) over de beschikbaarheid van de hechtingsfiguur en is boos en huilt veel, zelfs in de nabijheid van de hechtingsfiguur. Het zoekt soms op een passieve, ‘zielige’ manier contact. Dit kind is voortdurend bezig met de beschikbaarheid en aanwezigheid van de gehechtheidsfiguur.
  • Type D: gedesorganiseerd/gedesoriënteerd gehecht. Het kind vertoont geen coherent hechtingspatroon, dat wil zeggen het gehechtheidsgedrag is op cruciale momenten niet te verenigen met één van de georganiseerde gehechtheidstrategieën (veilig, vermijdend, afwerend). Dat kan zich uiten in chaotisch, tegenstrijdig, bizar en angstig gehechtheidsgedrag in de aanwezigheid van de hechtingsfiguur.

Voor verder informatie verwijzen wij u naar het boek ‘Onveilig gehecht of een hechtingsstoornis'.
Dit boek is gratis te downloaden: www.vilans.nl

In dit boek wordt ingegaan op de vraag of gehechtheid ook mogelijk is bij mensen met een verstandelijke beperking en ook of er gehechtheid mogelijk is wanneer een kind naar een zorginstelling gaat en te maken krijgt met wisselende begeleiders.

Onderstaand volgt nog een citaat uit dit boek, geschreven door dr. Lex Wijnroks van de Universiteit Utrecht.


De kwaliteit van de hechting bij kinderen met een ontwikkelingsstoornis of verstandelijke beperking.

Er is tot nog toe weinig onderzoek gedaan naar de hechtingsontwikkeling van kinderen met een ontwikkelingstoornis of verstandelijke beperking. De vraag of deze kinderen een even grote kans hebben op het ontwikkelen van een veilige gehechtheidsrelatie is dus nog niet eenduidig te beantwoorden. De gepubliceerde studies beperken zich tot kinderen met een autistische stoornis (Rutgers, Bakermans-Kranenburg, Van IJzendoorn & Van Berckelaer-Onnes, 2005; Wijnroks, 2004) en kinderen met het syndroom van Down (Vaughn, Goldberg, Atkinson & Marcovitch, 1994).

Een autistische stoornis is lange tijd beschreven als een gebrek aan vermogen om normaal gehechtheidsgedrag te vertonen vanwege de beperkingen in de sociale interacties en communicatie. Onderzoek toont echter aan dat kinderen met een autistische stoornis gehechtheidsgedrag kunnen laten zien; zij maken onderscheid tussen de primaire verzorgers en vreemden en vertonen meer sociaal gedrag ten opzichte van de ouders/verzorgers dan van de vreemden. Bovendien reageren deze kinderen net als normaal begaafde kinderen met contact zoeken als zij kortstondig gescheiden zijn geweest van hun ouder/verzorger. De resultaten uit onderzoek bij kinderen met het syndroom van Down laten een vergelijkbaar beeld zien. Dit gegeven toont eens te meer aan hoe sterk het vermogen te hechten biologisch verankerd ligt in de ontwikkeling van elk kind. Ongeveer de helft van deze kinderen ontwikkelt een veilige gehechtheidrelatie. Dat is weliswaar lager dan het percentage dat we vinden bij niet-klinische populaties, maar hierbij moet worden aangetekend dat kinderen met een autistische stoornis èn een verstandelijke beperking het laagste percentage veilige gehechtheidsrelaties laten zien en kinderen met uitsluitend een autistische stoornis in dit opzicht niet verschillen van normaal begaafde kinderen. We kunnen dus voorlopig concluderen dat kinderen met een autistische stoornis en/of verstandelijke beperking veilige gehechtheidsrelaties met hun ouders/verzorgers kunnen ontwikkelen'. Einde citaat.

Een kind een veilige basis meegeven, zodat het kind zich veilig kan hechten, vraagt veel investering en zorg.
Een kind met een verstandelijke beperking dezelfde veilige basis geven, vraagt nog meer van de ouders, maar ook van de begeleiders. Het voorgaande citaat geeft aan dat ook kinderen met een verstandelijke beperking zich veilig kunnen (leren)hechten.

Onderzoeken bevestigen dat een goede hechting ook nog op latere leeftijd gerealiseerd kan worden. (Zie hoofdstuk: onderzoeken). Hiervoor geldt wel een belangrijke voorwaarde: de ouder of verzorger moet sensitief zijn. Hierdoor is hij in staat de signalen van het kind op te vangen, waar te nemen en hierop te reageren.

Ook is kennis van zaken noodzakelijk en het anders leren kijken naar het kind. Leren verstaan wat hij met zijn gedrag werkelijk bedoelt. Negatief gedrag, allevriendjesgedrag, wervend gedrag, uitspelen e.a. hebben vaak een achterliggende betekenis en/of kunnen passen bij zijn emotionele ontwikkeling.
Daarnaast kan er sprake zijn van een groot verschil met de emotionele ontwikkeling en de cognitieve ontwikkeling. Dit werkt o.a. overschatting en overvraging snel in de hand.

Verder is het noodzakelijk dat de omgeving stabiel is. Er dus niet voortdurend sprake is van wisselende situaties; verhuizingen; veranderingen van dagprogramma; wisselende begeleiders en bewoners e.a.
Dat vraagt ook om aanpassingen binnen de zorg; een nieuwe vorm van samenwerken, leren werken met de driehoek (alle betrokkenen) en communiceren; goed op elkaar leren afstemmen en van elkaar willen leren. Het kan allemaal. De praktijk leert inmiddels dat deze voorwaarden ook binnen de zorg mogelijk zijn.
Zie ook menu: Voor hulpverleners: wonen, dagbesteding, medewerkers.

Bron: Goedgehecht




ADHD, wat nu..?: Effect Strattera (R) (Atomoxetine) op kinderen met...

ADHD, wat nu..?: Effect Strattera (R) (Atomoxetine) op kinderen met...: In Nederland wordt in verschillende kinder- en jeugdpsychiatrische centra meegewerkt aan onderzoek met Strattera (R) Eerste resultaten bek...

Zoeken in Bol.com