Meer dan de helft van de kinderen werd lang genoeg vermist om de situatie zorgelijk te maken. Zo raakte 65% van de kinderen in verkeersgevaarlijke situaties en liep het risico om te verdrinken.
Dit volgens de uitkomsten van een online onderzoek van Paul A. wet, MD, MPH , van het Kennedy Krieger Institute in Baltimore, en collega's.
In het kader van de studie werden de gezinnen van 1.218 kinderen met autisme spectrum stoornissen en in totaal 1.076 niet autistische broers en zussen, met behulp van een vragenlijst ondervraagd. De helft van de kinderen had klassiek autisme; 19% had Asperger en de rest had een andere autisme spectrum stoornis.
In totaal bleek dat 49% van deze kinderen één of meer keren vermist is geweest vanaf de leeftijd van 4 jaar (volgens de onderzoekers komt vermissing op jongere leeftijd te algemeen voor om onderscheid te maken).
Dit percentage bleek veel lager te zijn bij hun niet-autistische broers en zussen, namelijk: 11% versus 46% op de leeftijd van 4 tot 7 jaar en 1% versus 27% op de leeftijd van 8 tot 11 jaar
De verschillende situaties werden door de ouders telkens als zeer stressvol ervaren. Meer dan de helft van de ouders zei zelfs dat dit het meest stressvolle gedrag was waar ze mee te maken hadden gehad bij de verzorging van hun kind.
Dit, terwijl hun autistische kinderen juist in ruime mate leken te genieten van het wegloopgedrag. Ouders beschreven hun kind bij het voorval als "vrolijk", "speels", of "opgetogen". De beleving van de incidenten door kinderen met Asperger werd daarentegen juist meer als "angstig" omschreven
In beide gevallen leek het wegloopgedrag in zekere zin veelal "doelgericht" te zijn. De helft van de aan de aandacht van hun ouders ontsnapte kinderen leek van plan te zijn geweest om "ergens heen te gaan" of "iets te gaan doen", terwijl slechts ongeveer 10% een "verwarde", "verdrietige" of "verloren" indruk maakte.
De meeste kans maakten de kinderen om af te dwalen van thuis (74%), maar ook winkels (40%) en scholen (29%) bleken veel voorkomende 'weglooplocaties'. Ongeveer 35% van de kinderen probeerde daarbij ten minste een keer per week weg te lopen en 29% zelfs meerdere keren per dag.
De onderzoekers waarschuwen dat de bevindingen mogelijk niet representatief zijn voor alle kinderen met autisme spectrum stoornissen, omdat de families er zelf voor konden kiezen om wel of niet deel te nemen aan het onderzoek.
Het relatief hoge aantal weglopers bij autistische kinderen kan volgens de studie mede verantwoordelijk zijn voor een deel van het tot ongeveer twee maal zo hoge sterftecijfer bij kinderen met een autisme spectrum stoornissen ten opzichte van het sterftecijfer van de algemene bevolking.
Volgens de onderzoekers onderstrepen deze resultaten daarom wel de dringende noodzaak om interventies te ontwikkelen om het risico van vermissing te verkleinen, de betrokken families te ondersteunen en zorgmedewerkers, docenten, politieambtenaren e.d. die betrokken zijn bij dit soort incidenten te trainen.
Bron: Pediatrics
Geen opmerkingen:
Een reactie posten