Dale Gardner is nog een baby als zijn ouders zich realiseren dat er iets niet klopt. Na een eindeloze tocht langs artsen en specialisten wordt de diagnose gesteld: Dale is autistisch. Zijn moeder Nuala is vastbesloten om hem een zo normaal mogelijk leven te geven, maar alle pogingen om Dale uit zijn wereld van obsessieve behandelingen, driftbuien en geweldadigheden te bevrijden zijn tevergeefs.
Alles verandert als Henry, een golden-retrieverpuppy, in huis komt. De bijzondere band en toewijding die al snel ontstaat tussen de jongen en zijn hond helpen Nuala en Jamie Gardner een doorbraak in de ontwikkeling van hun zoon tot stand te brengen.
Mijn vriend Henry is het ontroerende en fascinerende verhaal van een zorgzame en begaafde hond die een klein jongetje leert omgaan met autisme.
Blblion Recensie
Negentien jaar na de geboorte van haar autistische zoon Dale beschrijft de auteur, psychiatrisch verpleegkundige in Groot-Brittanie, haar en zijn strijd voor een volwaardige positie in de maatschappij. Het is echter vooral een ontroerende beschrijving van de genegenheid die ontstaat tussen haar zoon en zijn Golden Retriever. Reeds als puppy ontstaat er een ijzersterke band tussen de twee die naarmate de tijd verstrijkt alleen maar toeneemt.
De auteur beschrijft haar bezoeken aan allerlei specialisten, eerst voor haar zoon en later ook voor haar dochtertje. Niemand heeft echter meer invloed dan Henry, de hond met de lieve ogen. Als hij tenslotte oud en uitgeput een spuitje krijgt, sluit Dale een nieuwe puppy, Henry junior, in zijn hart.
Een vlot geschreven boek dat niet alleen in vakantietijd een breed publiek zal trekken, maar wellicht ook leerkrachten, opvoeders en ouders zal stimuleren tot effectief overleg. Een deel van de verkoopopbrengst komt ten goede van het Autismefonds. Met enkele afbeeldingen in zwart-wit; normale druk.
2 opmerkingen:
Dank je wel. Lijkt me een heel mooi boek!
Dit is echt een supermooi boek. Ik heb hem gelezen met een lach en een traan.
Een reactie posten