Zo is daar dus de zindelijkheidstraining, als 2,5 a 3 jarige jochie is hij nog maar wàt content met het dragen van luiers en geeft hij op geen enkele manier aan dit niet meer te willen. Alle trainingsmethodes uit diverse opvoedingsboekjes hebben we geprobeerd. Op vaste tijden op het potje, dit zo leuk mogelijk maken, diverse lokaties zoals wc, woonkamer, slaapkamer enz. Uiteindelijk ook met beloningssystemen. In de zomer in zijn blote billen laten spelen in de tuin zodat hij zelf kon zien wanneer hij plast, laten lopen met een "volle" luier totdat hij komt vragen om en schone broek enz. Niets hielp..!
Inmiddels was ons jochie van 3 al 5 geworden en hij ging dus nog steeds met luiers aan naar de kleuterklas...
Uiteindelijk is er zelfs een verpleegkundige van de GGD regelmatig op bezoek geweest om samen met ons trainingsschema's op te zetten en uit te voeren en te kijken of hij baat zou hebben bij een zogenaamde "plaswekker". Eindconclusie was dat ook dat niet zou werken.
Onze zoon leefde in zijn hoofdje en zich bewust zijn van zijn lichamelijke functies zat hem eigenlijk alleen maar in de weg. Hij vond het gewoon lastig, vervelend en tijdverspillend om tijdens zijn spel te stoppen en naar de wc te gaan. Welke afspraak, beloning of wat dan ook dat daar tegenover stond. Sterker nog, hij vond het zelfs niet vies als zijn onderbroek vol ontlasting zat en trok zich ook helemaal niets aan van de reacties uit zijn omgeving, die lang niet altijd even vleiend waren...
Als ouder doe je niet moeilijk, je zet mentaal een knijper op je neus zorgt dat hij weer met schone kleding zijn activiteiten kan vervolgen en duikt vervolgens het washok in om alles weer schoon te krijgen. Inmiddels weet je allang niet meer hoe je hem nu nog kunt bereiken om ervoor te zorgen dat de impuls om op tijd naar de de wc te gaan vanbinnen uit komt.
Vooralsnog trekt hij zich helemaal niets aan van opmerkingen van leeftijdsgenootjes (die er niet om liegen) Maar dat zal toch ook een keer ophouden en wat gebeurt er dan? Gaat dat het punt zijn waarop hij motivatie vanuit zichzelf krijgt? Of klapt hij dicht en gaat zijn wereldje zich helemaal beperken tot zijn eigen persoontje omdat zijn leeftijdsgenootjes hem kwetsen? Als ouder kun je er alleen bij staan om op te vangen wat er opgevangen moet worden en om hem iedere dag weer op nieuw proberen te motiveren om op tijd naar de wc te gaan.
Als dat dan op een dag lukt ben je zelf dolgelukkig en zoonlief trekt zijn schouders op en snapt niet waar mama zich nou zo druk om maakt. Wc of broek dat maakt toch niets uit? Uiteindelijk is hij rond zijn 7e jaar overdag "droog" met nu en dan nog een een ongelukje. 's-Nachts en ontlasting blijven nog lang een "probleem".
Uiteindelijk is het “goed” gekomen. Niet door opvoedings- of trainingsmethodes, maar gewoon door onvoorwaardelijke acceptatie. Hem vooral niet afkeuren en blijven motiveren om toch vooral pauzes te nemen om naar de wc te gaan.
Inmiddels hebben we natuurlijk ook op andere punten van ontwikkeling wel door dat hij "anders" is en proberen we via de gewone weg voorzichtig aan wat hulp te krijgen, of in ieder geval wat handvatten te krijgen om hem goed te kunnen begeleiden.
Dat gaat alleen nog altijd niet gemakkelijk er zijn ook heel wat keren geweest dat ik het als ouder even niet meer zag/zie zitten om alweer van alles op te ruimen en met de hand voor te wassen. Maar dan staat gelukkig mijn man er om alles weer even te relativeren en op te vangen en zo krijgen we we het samen voor elkaar om onze zoon in zijn waarde te laten en hem onvoorwaardelijk lief te blijven hebben...
(Jouw verhaal met ons delen..? Mail naar: twitterwatnu@gmail.com )
2 opmerkingen:
Ben wel benieuwd naar de leeftijd waarop het nu een stuk beter gaat. Want mijn kind is 13! En gaat nog steeds nauwelijks, wil niet, heeft geen zin en vind het niet vies.
Ik zie dit niet zomaar vanzelf verbeteren. En zijn onderbroeken was ik allang niet meer. Ook op advies van hulpverlening. Met ook heel veel gevolgen. Het interesseert hem niet. Hij wil het probleem niet, maar hij wil er ook niks aan doen. Het maakt je moedeloos als ouder zijnde. Hij zit nu op het voortgezet onderwijs, en krijgt inleggers, alleen maar omdat de stress van onderbroeken schoon moeten wassen door hem (of door ons) teveel kost. En het verstoppen ervan op de meest onmogelijke plekken. Dus maar over op inleggers. En zelfs dat vind hij nog teveel moeite om daar wat aan te doen op een fatsoenlijke manier als hij even klaar is met spelen.
Ik lees dit nu, en ik dacht dat ik me zorgen moest maken, mijn dochter is 3.5 en potje interesseert haar niet, ik denk dat ik nog even kan aanzien, bedankt om dit te delen.
Een reactie posten