Mindfulness voor Moeder...

Als moeder van 2 puberende boys met verschillende vormen van autisme is het me in de afgelopen jaren best wel eens allemaal teveel geworden.

Je probeert je jongens te accepteren zoals ze zijn en onvoorwaardelijk lief te hebben, maar als je keer op keer tegen een muur oploopt waar geen enkele uitleg of opvoedkundige tactiek je soelaas bied, dan wordt het wat dat betreft toch erg moeilijk gemaakt.

Sommige dingen mis je soms bij een autist als moeder toch...
De wederkerigheid; de spontane knuffel; de gemeende interesse in jou als moeder...

Een tijdje terug heb ik "mindfulness" ontdekt. Ik las eerst een boek en omdat het me ontzettend aansprak, deed ik daarna een training.

Het was een leuke, emotionele, soms confronterende, maar altijd leerzame ervaring. Mindfulness heeft me geleerd om anders, meer accepterend en van het moment genietend in het leven te staan. Het heeft me geholpen om situaties te nemen zoals ze zijn. Ze niet te veroordelen en en met niet af te vragen waarom...

Hierdoor lukt het me nu om de jongens ècht te accepteren en onvoorwaardelijk lief te hebben en geen last meer te hebben van die muren waar ik tegen opliep. Die zijn er immers niet meer als je leert om mindfulness in alles wat je bent, doet toe te passen.

Mindfulness in de begeleiding van kinderen met autisme is zoiets als leren lopen. Als je het door hebt en je echt eigen kunt maken is het iets dat automatisch gaat en het leven van jezelf en dat van de mensen om je heen een stuk gemakkelijk en gelukkiger maakt.

Sinds ik mindfulness in mijn leven heb toegelaten, is het gezinsleven er een stuk gezelliger op geworden (ook voor mezelf). Ik geniet van mijn jongens en loop niet meer met gekromde tenen omdat ik als opvoeder toch vooral ergens iets van moet vinden, waarvan je vantevoren eigenlijkt al weet dat dit tegen een muur van onbegrip en verzet gaat stuiten...

Mindfulness dus. Een echte aanrader..!