"De dader was een Autist"...

Een verschrikkelijk bloedbad bij een schietpartij op een basisschool Sandy Hook in Newton, Connecticut (Amerika) : in totaal komen 28 mensen om bij een schietpartij. Het is een van de gewelddadigste schietincidenten op een school in de Amerikaanse geschiedenis.

De 20-jarige dader Adam Lanza wordt omschreven als intelligent, maar ook schuchter, teruggetrokken en nerveus. Mensen die hem kenden, beschrijven hem als sociaal onhandig. Volgens enkelen had hij het syndroom van Asperger, een vorm van autisme. Wat de aanleiding of het motief voor zijn daad was, blijft vooralsnog een raadsel.

Amerika en de rest van de wereld schreeuwt ondertussen zijn afschuw en verontwaardiging in de vorm van tweets, facebookberichten en blogposts: - Mensen met Asperger en autisten zouden 'gevaarlijk' zijn; 'potentiële killers' en 'tikkende tijdbommen' die collectief de 'hand boven het hoofd' wordt gehouden...

Wat is er aan de hand? Zien we hier de risico's / gevolgen van een ernstige psychiatrische aandoening, of de gevolgen van de onwil of onvermogen van een maatschappij om ruimte te geven aan mensen die "anders" zijn? Een maatschappij die in plaats daarvan ongelooflijk veel druk legt, buitensluit, afkeurt en veroordeelt. (En daarnaast natuurlijk een maatschappij die zijn leden middels wapenwetgeving en wapenlobby van alle gewenste middelen en rechten voorziet om dergelijke verschrikkelijke misdaden te plegen...).

Uit een literatuurstudie uit 2003 blijkt dat er inderdaad verband is te leggen tussen het syndroom van Asperger, geweld / agressie en antisociaal gedrag. Het komt voor, maar tegelijk ook te sporadisch om er conclusies aan te verbinden. Meer onderzoek is nodig.

Ondertussen lopen mensen met autisme in het algemeen en met Asperger in het bijzonder nu het risico dat er een soort wereldwijde hetze tegen ze ontstaat met als doel om de maatschappij tegen hun vermeende antisociale en psychopathische neigingen te beschermen. 

Er is natuurlijk geen enkele manier waarop deze verschrikkelijke daad is goed te praten. Het vervult ons allemaal (terecht) van verdriet, afkeer, onbegrip en woede. Laten we die emoties ook vooral toelaten. Maar laten we die vooral richten op deze daad, deze dader en deze situatie en laten we er voor waken om die te richten op een hele groep van kwetsbare medemensen die deze daad net zo onbegrijpelijk en verschrikkelijk vinden als wij en die net zo verdrietig en zo boos zijn als wijzelf...

We hebben het al vaker geschreven: 

Mensen met Asperger ZIJN niet moeilijk, ze HEBBEN het moeilijk..!