Vandaag is het Koninginnedag!
Het hele dorp is oranje en overal zijn activiteiten.
Er wapperen vlaggen en er is een rommelmarkt.
Er klinkt muziek en mensen en gezinnen lopen af en aan door onze staat om zich op het dorpsplein in het feestgewoel te mengen.
Iedereen is in een feeststemming en het dorp gonst van drukte en gezelligheid...
Maar niet voor onze zoon...
Hij sluit zich vandaag op zijn kamer op.
Koptelefoon op zijn hoofd en de hele dag gamen of gitaar spelen.
Vandaag is zijn vertrouwde en veilige (dorps-)omgeving namelijk opeens veranderd in een kakofonie van onvoorspelbaarheid, lawaai en bedreigende gebeurtenissen, waar voor hem geen touw aan vast te knopen is.
Heel zijn wereld staat op zijn kop.
Wekenlang heeft hij opgezien tegen de feestelijke "oudhollandse spelletjesmiddag", waar alle andere schoolkinderen uit het dorp, gierend van de pret, met elkaar zaklopen, hinkelen, koekhappen, tollen en blindemannetje spelen.
De voorbereidingen alleen al.
Terwijl andere kinderen wekenlang voorpret hadden en er onder de leiding van hun leerkrachten opgewonden mee bezig waren, was dit voor hem allemaal veel te druk en verwarrend.
Hij sliep slecht en had buikpijn, trok zich angstig terug en zonderde zich af.
Één brok feest en gezelligheid in Nederland vandaag...
Maar niet voor onze zoon...
1 opmerking:
Ook hier breekt het angstzweet uit. Waar blijf je nou? Ja, ik kom zo... Als die geluiden en mensen niet meer zo eng zijn... Ik het aandurf.. Oordopjes zoeken, zonnebril op en veel drinken van te voren... Anders overspoelt de drukte mij en neemt compleet beslag.. Ik krijg geen adem. Moet ik dit nu echt? Of wil ik gewoon normaal zijn?
Een volwassen autistje
Een reactie posten