Gastblog geschreven door V. Riendin (pseudoniem) en ingezonden in het kader van de week van de eenzaamheid.
Je hebt zoveel mooie eigenschappen die je zo geliefd maken, maar zelf denk je daar anders over. Sterker nog; je denkt geheel anders en je voelt je zo anders.
Als je nieuwe mensen leert kennen vindt je het leuk, oh zo leuk. Je kan ze zoveel vertellen, want je bezit veel kennis. Van je school, je werk, je hobby’s en alle andere interesses kan je blijven vertellen. Als je nieuwe vrienden gaan vertellen heb je moeite om te luisteren. Je interpreteert snel en gaat met je eigen verhaal verder. Je biedt ook al hulp aan nog voor ze er om vragen. Verder ga je gezellig mee winkelen en vaak op de koffie. Je helpt nieuwe vrienden met de tuin of met behangen, ook voor schilderen draai je je hand niet om. Je brengt je vrienden weg op de meest onmogelijke tijden, als ze zonder auto zitten. Je bent een “sociale kanjer” die voor een ander alles over heeft.
Ook zet je je in voor club en vereniging. Kantine diensten, kinderen rijden bij uitwedstrijden en ook organiseer je de feest- en spel avonden. Je helpt bejaarden en hebt een luisterend oor voor hen die problemen hebben of verdriet. Daarnaast heb je ook je baan én (niet het minst belangrijk) je gezin. Wat een mensen heb je om je heen die je allemaal even lief zijn.
Iedereen is ook met jou begaan, zij vinden je hulp heel fijn, je inzet fantastisch en ze hebben zoveel bewondering voor je omdat je, na alles wat je de laatste 20 jaar hebt meegemaakt, je hoofd boven water weet te houden. “Gewoon doorgaan” zei Barry Stevens altijd, en dat is wat jij altijd doet. Je blijft je inzetten voor alles en iedereen en je vindt het heerlijk om er over te praten. Niet om jezelf op een voetstuk te zetten, oh nee zeker niet. Je zou graag willen dat anderen dat eveneens niet zouden doen. Het is zelfs zo met jou, dat je zelden hulp vraagt en geboden hulp afwijst om een ander maar niet tot last te zijn.
Je leeft je drukke leven. Voordat je het weet is de dag weer om. Zo gaat het ook met de week, de maand en ja hoor, ook het jaar. Het is zo voorbij. Soms vliegt de tijd zo hard dat je het zelf niet in de gaten hebt. Dan is er opeens iemand die je wakker schudt, die je uit je drukke wereld roept.
Wat niemand weet is dat achter deze behulpzame, meelevende, meedenkende, getalenteerde, energieke, actieve, begripvolle persoon iemand schuil gaat die onzeker is; geen gevoel van eigenwaarde en geen zelf vertrouwen heeft; zich ongemakkelijk voelt; het vijfde wiel aan de wagen...
Ik weet dat je je niet begrepen voelt. Sterker nog, je wòrdt niet begrepen... Wat ook niemand weet is dat door deze onzekerheden jij, midden tussen al die mensen, zo verschrikkelijk alleen bent...
Dát is EENZAAMHEID!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten