Een kleine waarschuwing voor je doorleest: dit is geen typisch boek over autisme. Jij, de lezer, krijgt inzage in zowel het goede, het slechte als het ronduit bizarre.
Zo begint Atypisch van Jesse Saperstein. Het boek bevat de scherpe, grappige en unieke observaties van een jonge schrijver gediagnosticeerd met de stoornis van Asperger. Met verbluffende en ontwapenende eerlijkheid laat Jesse Saperstein zien hoe mensen met deze milde vorm van autisme de wereld ervaren.
Aan de hand van zijn eigen worsteling zien we hoe mensen met Asperger om kunnen gaan met pesten en chronische afwijzing, met dwanghandelingen en obsessies, de mysteries van relaties en seksualiteit én met de bizarre gewoonten van zogenaamde gewone mensen ('neurotypicals'). Door zijn verrassende talent om verhalen te vertellen, geeft Saperstein Asperger niet alleen een gezicht, hij wekt ook onze sympathie en biedt ons inzicht in wat het is om Asperger te hebben.
Atypisch is zeer lovend ontvangen in de Verenigde Staten:
Briljant en heel goed geschreven. Zijn volgende boek zou een roman moeten zijn.
Temple Grandin
Jesse Sapersteins indrukwekkende verhaal laat ons zien hoe frustrerend en bevreemdend het leven kan zijn voor een slimme, veelbelovende jongeman met Asperger in onze typische wereld. Grappig, satirisch en uiteindelijk vergevend.
Sigourney Weaver
Vermakelijk, verrassend en informatief. Net toen ik dacht dat ik alles wel zo'n beetje had gelezen op het gebied van de persoonlijke verhalen, kreeg ik dit boek onder ogen!
Jerry Newport
Jesse Saperstein is afgestudeerd aan het Hobart en William Smith College. Hij is een veelgevraagd spreker op het gebied van Asperger en autisme. Zie jessesaperstein.com.
NBD|Biblion recensie
Autobiografie van een man met Asperger. Zijn ontwikkeling als peuter was atypisch. In de ogen van zijn moeder een genie, die achttien maanden oud al kon rekenen en lezen. Op driejarige leeftijd werden 'autisforme' neigingen bespeurd. Pas in zijn tienertijd werd het syndroom van Asperger geconstateerd, een lichte vorm van autisme.
Veel problemen kwamen op zijn pad. Hij werd geobsedeerd door het gokspel blackjack in het casino, daar meegenomen door zijn vader. Hij vraagt zich af hoe zijn ouders hebben weten te overleven tijdens zijn jeugd vol van de niet in te schatten en onvoorspelbare obsessieve gedragingen. Hij heeft veel televisie gekeken om zijn chronische eenzaamheid te verzachten.
Thans is hij als ervaringsdeskundige mentor op een middelbare school om kinderen met Asperger te helpen. Hij, die op zijn rapporten de aantekening kreeg: 'Houdt totaal geen rekening met anderen', heeft nu kunstmatige empathie aangeleerd om te kunnen functioneren als menselijke computer.
De bedoeling van dit boek is dat de kloof tussen de neurotypische populatie (de zogenaamde normalen, zij die geen autisme hebben) en de aspergerpopulatie minder wordt; het geeft dan ook inzicht in de gedachten en belevingswereld van iemand met Asperger. Een tragisch levensverhaal met ontroerende momenten.
Veel problemen kwamen op zijn pad. Hij werd geobsedeerd door het gokspel blackjack in het casino, daar meegenomen door zijn vader. Hij vraagt zich af hoe zijn ouders hebben weten te overleven tijdens zijn jeugd vol van de niet in te schatten en onvoorspelbare obsessieve gedragingen. Hij heeft veel televisie gekeken om zijn chronische eenzaamheid te verzachten.
Thans is hij als ervaringsdeskundige mentor op een middelbare school om kinderen met Asperger te helpen. Hij, die op zijn rapporten de aantekening kreeg: 'Houdt totaal geen rekening met anderen', heeft nu kunstmatige empathie aangeleerd om te kunnen functioneren als menselijke computer.
De bedoeling van dit boek is dat de kloof tussen de neurotypische populatie (de zogenaamde normalen, zij die geen autisme hebben) en de aspergerpopulatie minder wordt; het geeft dan ook inzicht in de gedachten en belevingswereld van iemand met Asperger. Een tragisch levensverhaal met ontroerende momenten.
1 opmerking:
inderdaad... over ongewone gewone handelingen van mensen zoals handenschuddden. Mensen doen zoveel met hun rechthand.... en die ellende aan hun hand geven ze door aan een ander.
Het klinkt als smetvrees maar ik krijg juist last van de beelden bij zien wat men kan doen met een hand... daar heb ik een afkeer tegen.
Of... dingen doen die je thuis niet doet maar wel ergens anders. Zoals brutaal gedrag en of rommel achter laten.
Of dat mensen niets zeggen als ze iemand zien huilen. Ze lopen gewoon voorbij ...
Ik ga hem vragen voor kerst! Ik ben benieuwd naar zijn verhaal en voorbeelden...
Een reactie posten